Neogotycki kościół wybudowany w 1905 roku według planów architekta Teodora Talowskiego. W świątyni zamieszczone są witraże wykonane w latach 1907 -1908 według projektów Stefana Matejki i Józefa Ostrowskiego. Wnętrze kościoła zdobi polichromia namalowana przez Juliana Krupskiego w 1915 roku.
Przy rozwidleniu dróg (jadąc z Bobrki od strony Zręcina) umiejscowiony jest obelisk wzniesiony w hołdzie żołnierzom I Armijnego Korpusu Czechosłowackiego poległym w walkach w 1944 roku o wyzwolenie tej miejscowości.
Cmentarz rzymskokatolicki z połowy XIX w. z kaplicą z 4 ćw. XIX w.
Muzeum Przemysłu Naftowego i Gazowniczego im. Ignacego Łukasiewicza w Bóbrce jest obiektem unikalnym w skali światowej. Powstało na miejscu najstarszej w świecie kopalni ropy naftowej, założonej w 1854 roku, przez Ignacego Łukasiewicza - ojca polskiego i światowego przemysłu naftowego. Celem założenia Muzeum była idea zachowania i ocalenia przed zniszczeniem autentycznych budynków, maszyn, urządzeń, narzędzi, dokumentów o polskim przemyśle naftowym.
Na teren Muzeum przeniesiono z innych starych kopalń Podkarpacia szereg zabytkowych urządzeń, które rozmieszczono w trzech sektorach:
Górnictwa naftowego.
Przemysłu rafineryjnego.
Gazownictwa.
Zwiedzając Muzeum można zobaczyć obiekty pochodzące jeszcze z czasów Ignacego Łukasiewicza: unikalne w skali światowej, nadal czynne kopanki ropne („Franek” i „Janina”)
szyb „Franek” 1860 r.
szyb „Janina” 1878 r.
obelisk z 1872 r., upamiętniający założenie kopalni Bóbrka w 1854 roku
kuźnia kopalniana (1854 r.)
warsztat mechaniczny (1864 r.)
zrekonstruowana wiertnica ręczna (1862 r.)
kotłownia wyposażona w kocioł parowy (1867 r.)
kieraty do pompowania z XIX/XX w. oraz lata 20/30-te XX w.
kopanka nr 15 1860-1870 r.
W zabytkowym budynku administracyjnym tzw. Domu Łukasiewicza (1850-1870 r.) można zobaczyć:
pamiątki związane z Ignacym Łukasiewiczem
rekwizyty, symbole tradycji naftowych
CHORKÓWKA
Spichlerz 3 ćw. XIX w
Pozostałości parku 2 ćw. XIX w. obok banku
KOBYLANY
Murowany kościół pw. Narodzenia Najświętszej Panny Marii wybudowano w 1775 roku w miejsce starego. Posiada on cechy barkowe, z bogatym wnętrzem. Otoczony jest wysokim murem.
Obok pomnik poległych w czasie I wojny światowej i wojnie polsko -bolszewickiej 1919-1920.
Na miejscowym cmentarzu nagrobek powstańca z 1863 roku i grobowiec w kształcie kurhanu z kryptą podziemną Peszyńskich i Sulimirskich.
Dwór Sulimirskich, który sięga kilku stuleci i związany jest ze znanymi rodami. Park z 300-letnimi dębami. Kilkusetletnie drzewa, będące pozostałością dawnego założenia dworskoparkowego są potwierdzeniem tego faktu. W 1935 r. Sulimirscy przystąpili do budowy drewnianego, wschodniego skrzydła dworu, o czym informuje data wyryta na belce w salonie. Parterowy dwór na planie prostokąta, fasadą orientowany, stanął na miejscu wcześniejszego budynku. Dostawiony został od pn.-zach. do istniejącego murowanego, piętrowego budynku, który powstał najprawdopodobniej na pocz. XX w. Od tej strony w naroże dworu włączono, najstarszą część z poddaszem mieszkalnym, bliżej nieokreślonego obiektu. Z tej części schody w holu prowadziły na poddasze, i stąd do wyższych kondygnacji murowanego skrzydła. powstał więc budynek tworzący plan litery „L” – z tarasem na styku skrzydła wschodniego i skrzydła północnego. W ramach „Odnowy wsi Kobylany” park przy dworze został zagospodarowany. Powstał plac zabaw dla dzieci, altanka, żwirowe alejki z ławeczkami. Zadbano także o zabytkowe drzewa a także zasadzono nowe rośliny.
KOPYTOWA
Muzeum Kultury Szlacheckiej – Dwór w Kopytowej (2 ćw. XIX w.), który obecnie spełnia rolę muzeum wnętrz dworskich. Jego wyposażenie obejmuje okres od końca XVIII wieku do lat 60-tych wieku XIX. Ekspozycję stanowią pamiątki z powstań narodowych, meble, malarstwo polskie i obce, kobierce i bibeloty. Podział wnętrz został urządzony według typowych kanonów obowiązujących w epoce. Dla zwiedzających udostępniono następujące pomieszczenia: sień ze zbiorami trofeów myśliwskich oraz broni, kuchnia z oryginalnym wyposażeniem (zabytkowe naczynia i przybory kuchenne), pokój kredensowy, jadalnia, alkierz, salon z kolekcją portretów szlacheckich oraz gabinet właścicieli z oryginalnym kantorem dworskim i biblioteczką. Ponadto zwiedzający mogą zapoznać się z historią dworu, obyczajów szlacheckich i przedmiotów w nim znajdujących się; Dwór, stajnia dworska 2 ćw. XIX w., park przy dworze 1 poł. XIX w.
SULISTROWA
Park z 1 ćw. XIX w.
ZRĘCIN
Kościół parafialny pw. św. Stanisława Biskupa I Męczennika z 1878 r., Jest to budowla murowana, ma cechy neogotyckie. Wewnątrz znajdują się pomniki z popiersiami oraz epitafia inskrypcyjne fundatorów, Karola Klobassy- Zrenckiego i Ignacego Łukasiewicza.
Kaplica grobowa I z 1880 r.
Kaplica grobowa II z 1 ćw. XX w.
Młyn XIX/XX w., naprzeciw kościoła
Dom „Rządcówka Klobassów” z 2 poł XIX w., na ulicy Klobassy-Zrenckiego
Plebania z 2 ćw. XX w. obok kościoła
Brama przejazdowa w zespole folwarcznym z 1 poł. XIX w., ulica Łukasiewicza nr 20 i 22
Budynek gospodarczo-inwentarski w zespole folwarcznym z 1 poł. XIX w., ulica Łukasiewicza nr 20 i 22
Stajnie oraz budynek gospodarczo-inwentarski w zespole folwarcznym z 1 poł. XIX w., ulica Łukasiewicza nr 20 i 22
Budynek gospodarczy I w zespole folwarcznym z 1 poł. XIX w., ulica Łukasiewicza nr 20 i 22
Owczarnia, ob. budynek inwentarski w zespole folwarcznym z 1 poł. XIX w., ulica Łukasiewicza nr 20 i 22
Budynek gospodarczy II w zespole folwarcznym z 1 poł. XIX w., ulica Łukasiewicza nr 20 i 22
Dom mieszkalny w zespole folwarcznym z 1 poł. XIX w., ulica Łukasiewicza nr 20 i 22
Spichlerz w zespole folwarcznym z 1 poł. XIX w., ulica Łukasiewicza nr 20 i 22
Park w zespole folwarcznym z 1 poł. XIX w., ulica Łukasiewicza nr 20 i 22
